قوانین ترجمه در ایران
:قوانین ترجمه در ایران
قانون راجع به ترجمه اظهارات و اسناد در محاکم و دفاتر رسمی
مصوب ۲۰/۳/۱۳۱۶ با اصلاحات ۲۹/۴/۱۳۷۶
ماده ۱ – هرگاه یکی از طرفین دعوی یا شهود و اهل خبره در محاکم و ادارات و طرفین معامله یا شهود در دفاتر اسناد رسمی زبان فارسی را ندانند اظهارات آنها توسط مترجم رسمی ترجمه خواهد شد .
تبصره – در نقاطی که از طرف وزات عدلیه مترجمین رسمی برای هریک از زبهانهای غیر فارسی تعیین نشده باشد محاکم و ادارات و دفاتر اسناد رسمی مترجمینی که طرف اعتماد باشد رای ترجمه تعیین مینمایند .
ماده ۲ – ترجمه اسناد ذیل باید از طرف مترجمین رسمی یا مامورین سیاسی و قنسولی تصدیق شده باشد
الف – اسنادی که در یکی از کشور های بیگانه یا در این به یکی از زبانهای غیر فارسی تنظیم شده و در یکی از محاکم و ادارات ایران مورد استفاده باشد .
ب- اسنادی که در ایران تنظیم شده و ترجمه آن به منظور استفاده در یکی از کشورهای بیگانه مورد حاجن باشد .
ماده ۳ ( اصلاحی ۲۹/۴/۱۳۷۶ ) – به متقاضیان با احزار شرائط ذیل پروانه مترجمی رسمی اعطا میگردد :
۱-وزارت عدلیه به وزرات دادگستری تغییر نام یافته است .
۲-آئین نامه اجرائی اصلاح ماده ۳ قانون راجع به ترجمع اظهارات و اسناد در محاکم و دفاتر رسمی مصوب
۲۶ /۴/۱۳۷۶ ، مصوب ۱۳۷۷ رئیس قوه قضائیه با اصلاحات بعدی ، در همین مجموعه درج گردیده است .
قوانین ترجمه در ایران
الف – داشتن حداقل ۲۵ سال سن .
ب- موفقیت در آزمون و اختیار علمی و کتبی .
ج – نداشتن پیشینه موثر کیفری .
د- عدم اشتعار به فساد اخلاقی عقیدتی .
هـ – عدم اعتیاد به مواد مخدر .
ز- مورد وثوق و اعتماد باشد .
